De illusie van 'de maakbaarheid van het leven'. Waarom de theorie 'dat geluk/lijden een keuze is' veel té kortzichtig is. Het totale gebrek aan bewustzijn dat we als mens volledig beheerst worden door ons toevallige gevoelsleven (en wat in ons biologische DNA zit) wat ons bevoordeelt óf benadeelt. Het is een standaard cliché wat maar al te graag uitgedragen word: dat het leven afhangt van je eigen instelling, gedrag en keuzes. Dat het leven maakbaar is en dat keuze vrijhe

Onze gemoedstoestand is uiteindelijk veel bepalender dan externe factoren. Er is een huidige maatschappelijke trend ontstaan waarbij we 'hoe goed iemand het heeft getroffen' vrijwel enkel nog baseren op afkomst, seksuele voorkeur, gender, financiële status, en handicap. Als het gaat over 'bevoorrecht zijn' (privileges en gelijke kansen) gaat het eigenlijk vrijwel per definitie over externe omstandigheden. Terwijl onze innerlijke gevoelsmatige mentale gesteldheid eigenlijk n

Waarom hoop absoluut niet enkel iets positiefs is. De illusie (en het gevaar) van wensdenken. Hoop is iets wat alom als iets positiefs en moois word ervaren. En dat is het ergens ook. Je haalt er kracht (en simpelweg hoop) uit. Zonder hoop zie je geen reden meer om het nog vol te houden. En het kan ook voorkomen dat hoop gewoon realistisch blijkt te zijn. De crux is alleen: maar wat nou als het niet goed komt? Of het nog relatief lang duurt? Dan spat je gekoesterde hoop mogel

Waar laten we ons écht door leiden bij de cancel culture? Hoe bang mensen worden door ophef en hoe mensen ineens met gemak 180 graden draaien bij groepsdruk. Je kunt mensen alles laten zeggen (of terugnemen) mits de druk maar groot genoeg is. Er gaat tegenwoordig bijna geen dag voorbij dat er geen ophef is en niet iemand gecanceld word. En elke keer zie je weer hetzelfde fenomeen: beroemdheden bulken allemaal over elkaar heen van schande en weten niet hoe snel ze hun handen v

Hoe de (woke-)beweging die tegen de angst cultuur strijd, ironisch genoeg, zélf voor een problematische angst cultuur zorgt. De term...

Waarom de maatschappelijke afkeer tegen 'het schoonheidsideaal' zó hypocriet is. Waarom het ergens juist volstrekt begrijpelijk is dat vrouwen knap willen zijn en de "schuld" (dat uiterlijke schoonheid zo belangrijk is) net zo goed door de maatschappij zelf word gecreëerd. Iemand hoeft maar onzeker te zijn over hoe die uitziet (of aan plastische chirurgie of fotoshop te doen, wat dan ook) en je krijgt vrijwel standaard een hele lading onbegrip over je heen. Er heerst, duideli

De totale naïviteit van vrouwen die denken 'dat hun man niet vreemdgaat'. Het is iets dat vrouwen vrijwel standaard denken over hun partner: 'Veel mannen zullen misschien zo zijn, maar mijn vent doet zoiets niet!' (dat hij monogaam is/niet vreemdgaat, niet stiekem andere contacten erop nahoudt online, met de absolute naïviteit ten top: zelfs niet erover fantaseert!) terwijl geloof me nou maar lieve schat: je kunt nooit in iemands hoofd/ware gedachten en verlangens kijken. Du

Mensen die verslaafden als egoïstische onbetrouwbare wezens beschouwen, generaliseren niet alleen maar zijn ook nog eens naïef en hypocriet. Hoe generalisaties nooit per definitie gelden. Het algehele beeld van verslaafden is niet al te bijster goed. Ergens kan ik (de afkeuring tot gebruik ansicht) zeker wel begrijpen omdat verslaving veel kapot kan maken, maar drugs afraden is iets anders dan denigrerend op 'junks' neerkijken en hen als louter onbetrouwbaar oud vuil zien. He

De verharde manier waarop de 'woke/cancel culture' gevoerd word, is niet alleen hypocriet maar brengt ook meer polarisatie teweeg dan...

De huidige maatschappelijke trend dat (bij privileges en gelijke kansen) enkel nog word gefocust op slechts een paar vormen van...

Euthanasie en zelfdoding word door velen nog altijd als een egoïstische daad gezien. Althans, wel bij psychisch leed. Mensen zien echter niet in dat juist hún opvatting egoïstisch is. Of i.i.g minstens net zo egoïstisch. Een ander moet maar door lijden omdat jij het leven zélf toevallig als iets moois en waardevols beschouwd. En ach, dat iemand helemaal kapot gaat van pijn, dat maakt verder niet uit. Jouw opinie over het leven is belangrijker dan iemands lijden. Is dat dan ni

Religies zijn het woord van de mens, niet van God. Hoe religies juist alles behalve prediken waar God voor staat/vaak juist alles behalve liefde, verbinding en wijsheid prediken. Wanneer je gelooft in een hiernamaals, gaat men er vaak automatisch vanuit 'dat je gelovig bent' terwijl alle religies naar mijn inzien (of het nu het christendom of de islam of welke religie dan ook betreft) naar mijn inzien juist zó ver van de échte goddelijke waarheid zijn verwijderd. Ik heb juist

De totale misvatting 'dat enkel de mening van mensen die het zelf overkomt de waarheid is'. Dat men geen enkele kritische tegenspraak meer durft te geven (wanneer iets gevoelig ligt) doet de waarheid/nuance evengoed niet altijd goed. In het maatschappelijk debat (over gevoelige thema´s als privileges, stereotypering, discriminatie, etc) is een sentiment ontstaan waarbij je als wit persoon (of in ieder geval als witte hetero man) geen recht van spreken hebt om je in de discuss

De eeuwige mythe van het 'alles beslissende vriendjespolitiek' versus de daadwerkelijke feiten. Het Songfestival hoeft maar ter sprake te komen, en er zal meestal altijd wel eentje roepen 'Ach, die Oostbloklanden stemmen allemaal op elkaar joh. Kansloos door vriendjespolitiek!' . Al jaren is dit de algemene teneur  over het SF. Toen ik echter al jaren merkte dat veel landen ervan eerder laag eindigen, ben ik me gaan afvragen: klopt dit eigenlijk wel? Of is het eerder een van-

Hoe we als publiek (vaak) een net zo'n kwalijk aandeel hebben in gerechtelijke dwalingen. (En hoe de publieke opinie/de stellige meningen cultuur continu mensen ten onrechte schaadt.) De laatste jaren komen steeds meer gerechtelijke dwalingen aan het licht (de Puttense moordzaak, de Villamoord, Lucia de B, de Schiedammer parkmoord, etc etc) en elke keer weer is de maatschappelijke verontwaardiging enorm. Terecht natuurlijk, het is alleen wel zo dat we er als publiek (ten tijd

Hoe macho gedrag bij mannen vaak de oorzaak is van vrouwonvriendelijkheid en homofobie. De bestrijding hiervan is niet effectief genoeg zolang mannen het niet (onder mannen onderling) aanpakken. Het ene naar het andere schandaal (van vrouwonvriendelijkheid en ongewenste seksuele intimidatie) volgt elkaar op: machtige mannen die ongevraagd "dickpics" sturen, studentenkorpsen die "sletten" (of banga) lijsten maken, voetballers die een vrouwelijke medewerker stiekem fotograferen

Afkicken (en interventies) werken niet zonder oprechte motivatie vanuit de verslaafde zelf. En hoe belangrijk het is dat je een...

De illusie van ons vermogen om 'de waarheid te doorzien'. Ware objectiviteit begint juist bij het inzicht hoe subjectief je eigen...

Het totale gebrek aan bewustzijn dat vrouwen tijdens de seks niet hetzelfde genotsgevoel ervaren als mannen. (Zeer uitgebreide blog!) Als samenleving doen we altijd alsof 'het algemeen bekend is dat mannen en vrouwen seks en de liefde anders beleven door een biologisch verschil in hormonen' maar de praktijk bulkt juist van de bewijzen waarbij mannen en vrouwen (elkaars intenties, en wat de ander voelt) totaal verkeerd inschatten. Blijkbaar zijn mensen zich hier in de praktijk

De waarde (en moeilijkheid) van jezelf goed formuleren. Hoe ongelooflijk belangrijk (en hoe moeilijk!) het is om het exact uit te leggen zoals je het bedoeld. Het klinkt misschien doodeenvoudig: iets uitleggen d.m.v woorden, maar ik denk dat we ons daarin flink vergissen. En dat we ons er onvoldoende bewust van zijn dat hoe we iets uitleggen, niet altijd strookt met wat we eigenlijk bedoelen te zeggen. Met als gevolg dat we verkeerd begrepen worden. Uiteindelijk formuleren we

Hoe werkelijk niemand nog naar zichzelf kijkt in deze wereld. We zijn alleen maar bezig met anderen een spiegel voorhouden, terwijl ware...

Het massale geroeptoeter over 'wat er mis is in de samenleving' brengt nauwelijks iets goeds teweeg, behalve nóg meer polarisatie,...