De waarde (en moeilijkheid) van jezelf goed formuleren. Hoe ongelooflijk belangrijk (en hoe moeilijk!) het is om het exact uit te leggen zoals je het bedoeld.

Het klinkt misschien doodeenvoudig: iets uitleggen d.m.v woorden, maar ik denk dat we ons daarin flink vergissen. En dat we ons er onvoldoende bewust van zijn dat hoe we iets uitleggen, niet altijd strookt met wat we eigenlijk bedoelen te zeggen. Met als gevolg dat we verkeerd begrepen worden.

Uiteindelijk formuleren we onszelf op basis van woorden (en emoties!) die ons toevallig primair te binnen schieten. Je bent afhankelijk van de woorden die instinctief in je opkomen, en soms schieten geschiktere woorden en betere formuleringen (maar ook sterkere argumenten, betere voorbeelden etc...) je gewoon niet te binnen. En dit kan niet alleen het verschil maken tussen een zwak of krachtig betoog, maar zelfs ervoor zorgen dat we verkeerd begrepen worden.

Hetgeen wat we van binnen ervaren in de juiste woorden overbrengen.

Desondanks moeten we wel altijd op commando onze antwoorden paraat hebben, en heeft ons primaire directe geroeptoeter wel invloed. Al helemaal bij publieke personen met invloed. Alles wat je in een column schrijft, alles wat je op tv of in een interview zegt, ieder woord zal voor eeuwig publiek bezit zijn. Terwijl: wie zegt dat je het goed uitlegde? Droeg je ermee iets constructiefs bij of juist niet? En nog belangrijker: wie stelt dat je überhaupt eigenlijk wel de waarheid verkondigt?

Dat is juist het ding: we gaan er standaard vanuit 'dat hoe iemand iets uitlegt, dat dat is wat diegene bedoeld' maar je kunt nooit in iemands hoofd kijken en nagaan of dit wel echt zo is.

Ik denk dat deze miscommunicatie veel vaker voorkomt dan we denken, maar ons er niet bewust van zijn.

De meeste mensen zullen geneigd zijn om te denken 'dat je er niet zo'n moeite mee hebt' maar ga je dit überhaupt wel goed na in jezelf dan? Nagaande of wat je zegt, wel echt correspondeert met wat je écht ervaart van binnen of je de waarheid wel goed inschat? Wie zegt dat je je hier gewoon niet bewust van bent?

Ik merk juist dat de woorden en emoties die me vaak primair als eerste te binnen schieten helemaal niet altijd een goede inschatting zijn van de waarheid of hoe ik er écht over denk. Maar omdat communicatie direct gevoerd word, zeg je wat in je opkomt terwijl het natuurlijk helemaal prima is om er eerst beter over na te denken.

Meer bewustwording over ons woordgebruik kan hierom geen kwaad (om je eigen tekst eerst kritisch na te gaan) en er wat langer over te doen i.p.v linea recta iets te roepen.

Vaak schrijven mensen lukraak een tekst, en hup, op sociale media plempen maar. Omdat we onze ergernis zo snel mogelijk willen laten gelden, hebben mensen geen zin om even rustig de tijd te nemen/er kritisch naar te kijken. Terwijl juist door dit wél te doen, komt wat je nou eigenlijk écht probeert te zeggen beter tot z'n recht.

Zijn er niet geschiktere woorden, betere formuleringen (en sterkere voorbeelden) die passender waren? Dit nagaan kan zo'n verschil maken in hoe duidelijk en krachtig (maar ook waarheidsgetrouw!) je betoog is.

Wat ik zelf (standaard) doe is dat ik mijn eigen blogs altijd uitgebreid naga, om eventuele verbeteringen te maken (dus geschiktere woorden, betere formuleringen, betere aangedragen voorbeelden, etc) en ik merk per definitie dat de eindtekst zoveel duidelijker / beter is in verhouding met de beginversie. Wat zeg ik? Het kwam zelfs voor dat de beginversie zelfs totaal geen recht deed aan wat ik eigenlijk bedoelde te zeggen.

Ik ontwikkelde een zowat volslagen (OCD-)dwangmatige obsessie hiermee: de drang om mijn blogs perfect te willen formuleren. Ook tevens waarom veel blogs nooit afgerond raakte, omdat ik het nooit goed genoeg vind! En dat is natuurlijk óók niet gezond, maar in algemeenheid denk ik dat het geen kwaad kan om dingen die we verkondigen kritischer te reflecteren voordat we lukraak iets roepen. Anderzijds moet je er natuurlijk niet dwangmatig in doorslaan, zoals ik :-)

Er is echter nog een belangrijker aspect. Je kunt je mening wel goed formuleren, maar als je opvatting in de basis subjectief en feitelijk incorrect is, dan blijf je iets verkondigen dat feitelijk onjuist is.

Eerst rustig kritisch kijken naar 'Klopt het wat ik zeg feitelijk eigenlijk wel?' is dus nog véél belangrijker!

Want vergis je niet: er wat langer over doen, wil ook niet altijd zeggen dat je iets dan wél juist inschat. Ook dan kun je je uiteraard laten leiden door subjectieve emoties of overtuigingen.

Soms antwoord je maar iets instinctief.

Antwoorden 'Ik wil hier eerst goed over nadenken' of 'weet het niet' is ook een oplossing i.p.v de huidige maatschappelijke tendens dat je tegenwoordig een mening móét hebben. En snel ook!

Juist deze ongenuanceerde 'snelle onderbuik meningen' cultuur heeft een instinctieve té haastige (onzorgvuldige) reacties als gevolg, waarbij we maar instinctief iets reageren.

En dat bedoel ik nou met dat we als mens maar instinctief iets antwoorden (wat in ons opkomt) zonder dat het feitelijk altijd klopt wat we zeggen. Om iets waarheidsgetrouw te verkondigen, moet je dus ook nog eens het innerlijk bewustzijn/inzicht hebben waar iets onbewust echt door komt.

Om hierin even een voorbeeld te noemen: als mensen met een niet-westerse achtergrond benadeelt worden in de liefde, word het vaak gerelateerd aan 'racisme' terwijl eigenlijk ligt de oorzaak ook grotendeels ergens anders. Witte vrouwen die gewild zijn feitelijk eigenlijk enkel knappe witte vrouwen, en ik heb al zo vaak aanschouwt dat bloedmooie getinte vrouwen juist meer kans maken dan (lelijke) witte vrouwen. Dus eigenlijk speelt 'of je mooi of lelijk uitziet' hier zelfs een grotere rol in dan enkel afkomst alleen.

Nu zijn dit maar een paar voorbeelden, maar dit komt continu voor. We roepen gewoon instinctief (of defensief) wat in ons opkomt zonder ervan bewust te zijn dat het niet altijd klopt wat we beweren.

Kritisch naar je eigen geroeptoeter kijken maakt je objectiever. Klopt het wel wat je beweert of zijn er (in dit geval) ook oorzaken die je uit het oog verliest?

Los van het goed proberen te formuleren, is het dus (eigenlijk) nog veel belangrijker dat je je bewust bent van 'waar iets onbewust echt door komt'. Anders draag je alsnog onwaarheden uit, hoe helder je betoog ook is.