Onze gemoedstoestand is uiteindelijk veel bepalender dan externe factoren.

Er is een huidige maatschappelijke trend ontstaan waarbij we 'hoe goed iemand het heeft getroffen' vrijwel enkel nog baseren op afkomst, seksuele voorkeur, gender, financiële status, en handicap.

Als het gaat over 'bevoorrecht zijn' (privileges en gelijke kansen) gaat het eigenlijk vrijwel per definitie over externe omstandigheden. Terwijl onze innerlijke gevoelsmatige mentale gesteldheid eigenlijk nog een veel grotere invloed heeft op je kwaliteit van leven.

We hebben geen benul hoe erg óók dit soort innerlijke (gevoelsmatige) factoren bepalen hoe kansrijk je leven zal zijn. (Dus wat je toevallige mentale/psychische gesteldheid is, wat je toevallige karakter van nature is, of je van nature wel of niet worstelt met dingen, hoe zelfverzekerd en stabiel je van nature bent, maar ook met welke kwaliteiten en talenten we wel of niet gezegend zijn, etc etc.)

Dat iets jou van nature niet boeit/je ergens van nature niet mee worstelt, óók dat is een privilege.

Ook dit heeft invloed op je kansen omdat (je mentale staat) bepaald waar je (wel of niet) toe in staat bent.

Toch komt dit (in het debat over privileges en ongelijkheid) nooit aan bod.

Mensen worden niet alleen ongelijk getroffen door externe omstandigheden, mensen hebben ook nog eens van nature allemaal een ander gevoelsleven en karakter, waardoor mensen wel degelijk niet dezelfde kansen hebben (tot een gelukkig leven of het behalen van wensen) omdat mensen óók op basis van hun gevoelsleven en karakter bevoordeelt (of belemmert/benadeelt) worden.

Als jij van nature bijvoorbeeld een stabiel gevoelsleven ervaart met veel levensvreugde (en je van nature een verantwoordelijk en zelfverzekerd karakter hebt zonder psychische problemen) dan zul je een makkelijker, gelukkiger (maar ook aanzienlijk kansrijker) leven tegemoet gaan, dan wanneer je van nature depressief, labiel en onzeker bent, zoals ik.

Je hebt hierdoor niet alleen het privilege van een gelukkiger leven, maar ook heb je daardoor al bij voorbaat betere kansen, omdat je niet belemmert word door je mentale gesteldheid (om dingen te ondernemen, om op constructieve manier naar je doelen toe te werken, om positief en gelukkig in het leven te staan, etc) in tegenstelling tot mensen die hier wél een onvermogen tot hebben.

En zodoende worden sommige mensen hierdoor benadeelt (niet alleen omdat ze, door het lijden hieraan, het mentaal zwaarder hebben) maar óók omdat bepaalde dingen hen veel moeilijker (of zelfs totaal niet) lukken omdat ze er een (gevoelsmatig) onvermogen toe hebben, terwijl het anderen gevoelsmatig vanzelf lukt.

Ook dat heeft dus allemaal invloed op je kansen in het leven.

Sommige mensen hebben van nature een enorme drang naar verantwoordelijkheid en houden van werken, en als je dit van nature in je hebt word je bijvoorbeeld bevoordeelt (en heb je al bij voorbaat betere kansen) ten opzichte van mensen die dit niet in hun karakter hebben.

Het doet me denken aan Elon Musk die ooit in een interview zei "Dat hij zich als jonge gast afvroeg of hij mogelijk gek was, waarom hij de enige leek die bolstond van de miljoenen ideeën in zijn hoofd" dat vond ik wel een goed voorbeeld van hoe bepalend ons karakter is, het fundament van zijn succes begint immers bij zijn ondernemingsdrift en inventieve ideeën en ambities in zijn hoofd.

Ook dat is karakter gebonden, of je wel of niet van nature 'een ondernemende drift' hebt.

Je kansen in het leven zullen beter zijn als je dit van nature in je hebt.

En sommigen mensen voelen zich van nature vrij gelukkig en stabiel, terwijl andere mensen het van nature psychisch heel zwaar hebben, waardoor ze sneller geneigd zijn tot destructief gedrag.

Bij mensen die vol vreugde in het leven staan (en die iets van het leven maken) word dan altijd gedaan alsof ze dit 'te danken hebben aan eigen gemaakte keuzes of de positieve instelling' terwijl het eigenlijk juist omgekeerd is! Juist omdat ze zich vredig voelde van binnen (of i.i.g stabiel waren) waren ze er automatisch (of i.i.g veel makkelijker) toe in staat om positief en gelukkig in het leven te staan.

Het heeft niet met onwil te maken, maar met je er wel of niet toe in staat voelen gevoelsmatig. Met instinctieve gevoelsdrangen/met automatische neigingen die bij ieder mens biologisch anders zijn.

Dat is vaak de echte waarheid waarom sommige mensen bepaalde dingen wel lukken en anderen niet.

En de crux is vooral ook, dat hier net zo weinig invloed op bestaat als externe factoren.

Bij innerlijke (gevoels-)factoren word namelijk vaak gedaan 'Dat dit anders is, omdat mensen emoties en innerlijke struggles zélf creëren in tegenstelling tot extern leed wat hen overkomt' maar als je dat denkt, heb je echt geen idee hoe sterk (en dwangmatig) gevoelsdrangen werken. Dit beheerst ons mensen wel degelijk ongewild, zowel negatief als positief. Het is maar net wat toevallig in jouw biologische DNA zit.

Voor wat je voelt en karakter bestaat geen keuze. Ondertussen, word op basis van die gemoedstoestand, wel je leven beïnvloedt. En dús is het wel degelijk iets genuanceerder dan 'dat we ons eigen leven (geluk of ellende) zélf creëren' omdat jouw (karakteristieke) DNA hier nogal bepalend in is. (Of iets wel of niet lukt.)

Mensen die dus heel makkelijk denken 'Dan moet je er maar gewoon geen waarde aan hechten/het je niet aantrekken' hebben echt geen idee hoe sterk gevoelsdrangen werken.

En natuurlijk kunnen óók omstandigheden je gemoedstoestand beïnvloeden maar toch is óók dit karakter gebonden.

Het feit zelf zegt het al: ondanks dat mensen soms getroffen worden door dezelfde soort nare omstandigheden of benadeelde positie (armoede, ziektes, lelijk zijn, wat dan ook) lijdt de één er wel aan en de ander niet. Sommige mensen gaan eraan onderdoor, terwijl andere mensen desondanks nog gewoon gelukkig in het leven staan of het zelfs totaal niet boeit.

Blijkbaar zit het dus niet alleen zozeer per se enkel in de externe omstandigheid, maar vooral in of iemand het van nature wel of niet boeit. Als het jouw van nature niet boeit, dan heeft jouw benadeelde positie geen invloed op je kwaliteit van leven en ben je desondanks gewoon gelukkig.

Om een voorbeeld te noemen: er bestaan arme mensen (die, al met al, uiteindelijk toch gelukkig zijn) er bestaan echter ook rijke mensen (neem Avicci die zelfmoord pleegde) die dood ongelukkig zijn. Wie was dan, al met al, uiteindelijk meer bevoorrecht? Toch echt degene die gelukkiger in het leven stond.

Wat nog niet wil zeggen dat bepaalde externe factoren geen privileges (worstelingen ermee en een benadeelde positie) met zich meebrengen, dat is gewoon een feit.

Maar de crux is dat je gemoedstoestand bepaald of je er wel of niet aan lijdt.

Uiteindelijk is 'hoe je je voelt' dus eigenlijk het meest bepalende privilege (of benadeling) dat er is.

Als het gaat over privileges en gelijke kansen gaat het vrijwel per definitie over externe omstandigheden, terwijl we geen benul hebben dat onze innerlijke gevoelsmatige gesteldheid eigenlijk nóg bepalender is voor je kansen in het leven. En kwaliteit van leven. Dat iets jou van nature niet boeit/je ergens van nature niet mee worstelt, óók dat is een privilege. Of dat iets jou van nature vrij goed lukt, óók dat is een privilege.

Gevoelsmatige privileges welteverstaan.