- Sabine
- 15 mrt 2023
- 3 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 22 jul
Afkicken (en interventies) werken niet zonder oprechte motivatie vanuit de verslaafde zelf. En hoe belangrijk het is dat je een levensdoel/daginvulling hebt, om nuchter te blijven.
(Bijna) iedere verslaafde krijgt ermee te maken: bemoeienis vanuit de omgeving/aandringen om af te kicken. Men springt bijna een gat in de lucht als iemand akkoord gaat, de omgeving ziet echter niet in dat dit geen nut heeft indien de verslaafde het zelf eigenlijk niet wil, want dan stemmen ze alleen toe om van het gezeik af te zijn zonder echte motivatie. Dit is ook waarom interventies vaak niet effectief blijken, want zonder (oprechte) wilskracht val je, vroeg of laat, toch wel terug.
En vind je het gek, de beweegredenen wƔƔrom ze gingen afkicken waren in beginsel al verkeerd...
Uiteraard kun je stellen dat 'het erom gaat dat iemand het probeert' maar met 'proberen' red je het niet.
Je moet het Ʃcht willen. Het moet vol overtuiging vanuit jezelf komen, om Ʃcht te slagen.
Je ziet dat verslaafden vaak eerder afkicken door aandringen van hun omgeving (of puur uit praktische of financiƫle overwegingen, of 'om het maar weer te proberen') zelden komt het voort uit oprechte wilskracht, helemaal vanuit zichzelf. En daarom vallen ze ook terug! Omdat ze er diep van binnen nog niet Ʃcht genoeg van hadden. Diep van binnen willen ze gewoon nog niet daadwerkelijk oprecht ermee stoppen.
Men lijkt niet in te zien dat de intenties wƔƔrom iemand gaat afkicken net zo belangrijk zijn dan het afkicken zelf. Omdat dit uiteindelijk bepaald of iemand erin slaagt of niet.

Iemand forceren tot afkicken leidt (vaak) alleen maar tot verspilde moeite (en valse hoop van geliefden) want zodra iemand weer terugvalt, dan is het gehele (pijnlijke) afkicken, alle moeite, de hele preventieve opname en alle externe hulp allemaal voor niks geweest. En het is ook nog eens een verspilling van hulpinstanties, bovendien.
Die hulp kan beter gaan naar mensen die het wƩl oprecht willen proberen.
Nou, wat heb je dan eraan gehad? Wat heb je er uiteindelijk aan als je (op termijn) terug bij af bent? Is dat alle ingestopte energie waard? Alles is dan voor niks geweest. Afkicken heeft dan geen enkele zin gehad.
Het begint toch echt bij het oprecht zƩlf willen. En het van daaruit 'proberen'.
Wat ook hƩƩl belangrijk is: is dat je iets vind waar je voor wil leven/waar je voldoening uit haalt.
Wat namelijk nog veel belangrijker is, is dat je een levensinvulling (stabiele vastigheid) moet vinden (iets van werk of dag invulling waar je voldoening/plezier uit haalt of desnoods een nieuwe liefde waarvoor je bereidt bent nuchter te zijn) in ieder geval iets om voor te willen leven.
Dit is net zo belangrijk (zo niet belangrijker) dan het afkicken zelf. Dat je iets anders vind om voor te leven.
Anders heb je überhaupt geen motivatie om nuchter te willen worden. Of om het te blijven.

Er bestaan genoeg verslaafden die het plots opeens wƩl lukt om voorgoed ervan af te komen. Ik denk dat zij gewoon iets vonden (een nieuw herboren gevoel van binnen, een nieuwe liefde, een nieuw doel of passie waaruit ze voldoening halen, dat ze er opeens genoeg van hadden) waardoor het opeens wƩl lukte.
Helaas is het probleem dat dit niet altijd te forceren valt. Hoewel men dus doet alsof het voortkomt uit eigen inzet, is het ook een kwestie van geluk hebben. Dat je iets anders hebt (levensplezier, ambities, een stabiele psyche, liefde, iets waaruit je voldoening haalt) waardoor je redenen hebt om voor te willen gaan leven.
En dat is het probleem: dat heb ik allemaal niet.
En waarvoor doe je het dan überhaupt? Als je niks voor te leven hebt?
Je zou kunnen stellen 'Dat dat misschien pas ontstaat als je nuchter bent' in die zin kan 'het gewoon proberen' soms wel degelijk goed uitpakken. (En sowieso als je wacht voordat 'het vanzelf komt aanwaaien' kun je lang wachten! Bij de meeste verslaafden ontstaat dit nooit!)
Daarom is de Quote "The pessimist complains about the wind, the optimist expects it to change, the realist adjusts the sails" ook zo toepasselijk.Mensen die dit van nature in hun karakter hebben bereiken het meest



Opmerkingen