Mensen die verslaafden als egoïstische onbetrouwbare wezens beschouwen, generaliseren niet alleen maar zijn ook nog eens naïef en hypocriet. Hoe generalisaties nooit per definitie gelden.

Het algehele beeld van verslaafden is niet al te bijster goed. Ergens kan ik (de afkeuring tot gebruik ansicht) zeker wel begrijpen omdat verslaving veel kapot kan maken, maar drugs afraden is iets anders dan denigrerend op 'junks' neerkijken en hen als louter onbetrouwbaar oud vuil zien.

Het argument is altijd 'Dat verslaafden anderen (geliefden, de samenleving) ermee aantasten' (los van het feit dat dit al stigmatiserend en generaliserend is, alsof werkelijk iedere gebruiker overlast veroorzaakt...) maar deze morele superioriteit is ergens ook nog eens hypocriet en naïef.

Ieder mens kan immers een goed of slecht karakter hebben, verslaafd of niet.

Dat jij bijvoorbeeld niet verslaafd bent, hoeft nog niet te zeggen dat jij dan automatisch een beter mens bent. Sommigen mensen hebben hun leven perfect op orde (huisje, boompje, beestje, baan, werken hard, etc) en lijken hierdoor een goede burger, terwijl ze eigenlijk nog steeds gewoon niet kunnen deugen als mens. Kunnen een slecht onzuiver karakter hebben, onbeschaafd zijn, kunnen onverdraagzaam zijn, asociaal zijn, weinig empathie hebben, haatdragend zijn, ontbreekt het aan zelfreflectie, etc.

Er bestaan talloze mensen (die geen drugs gebruiken) maar die een slecht karakter hebben. Er zullen echter ook verslaafden bestaan die een goed hart hebben, maar die het toevallig gewoon moeilijk hebben. Net zoals er nuchtere mensen bestaan met een goed karakter, en gebruikers met een slecht karakter.

Nee hoor, dat je je leven wel of niet op orde hebt, hoeft niks te zeggen over hoe goed of slecht je in elkaar zit als mens, het zegt hooguit iets over hoe stabiel je leven (of hoe stabiel je psychische gesteldheid) is.

Maar ach, ik ben niet verslaafd, dús ik ben een goed mens/een beter mens dan jou!

Ga toch weg met je hypocriete misplaatste morele superioriteit.

Iedereen is immers überhaupt egoïstisch en opportunistisch, dat geldt óók voor niet-verslaafde mensen en denk je dat dat geen negatieve impact heeft op anderen? Natuurlijk wel! Iedereen is egoïstisch!

Het feit zegt het eigenlijk zelf al: 95% van de wereld (ofzo) is niet-verslaafd, toch puilt de wereld uit van één en al ellende en egoïsme! Waarbij iedereen aan zichzelf denkt, intolerant is, etc etc. Of denk maar eens aan moordenaars, dictators of misdadigers (mensen als Bin Laden) die zijn niet-verslaafd, maar hebben toch een slecht karakter.

Nu is dat een extreme vergelijking, maar je snapt wat ik bedoel.

De gedachte dat (een niet-verslaafde beter in elkaar zit als mens) is dus niet alleen generaliserend, maar deze misplaatste morele superioriteit getuigd, ironisch genoeg, ook nog eens van een gebrek aan mensenkennis/van de naïeve gedachte dat niet-gebruikers automatisch een goed of beter mens zijn.

En ik zeg niet dat het nergens op is gebaseerd, er zijn genoeg verslaafden die stelen, voor overlast zorgen, die onbetrouwbaar zijn, asociaal zijn, etc. Het is gewoon een feit dat vooroordelen soms gewoon kloppen. Maar dat betekent nog niet dat dit per definitie zo is.

Opmerkingen als "Niemand zal haar missen" (over een vermoorde junk!) of "Dat verslaafden een spuitje verdienen" (deze vond ik wel ironisch, want graag hoor, geef die dodelijke spuit maar, ik zal het met alle plezier en diepe dankbare nederigheid innemen zodat het lijden eindelijk over is! Dat is juist het probleem, dat ik dat niet krijg!) maar hoe hypocriet ben je dan zeg? Want nee, als je dit soort dingen toewenst (aan mensen die überhaupt al aan de afgrond zitten) nee, zelf zit je dan goed/empathisch in elkaar als mens.

Wie is dan onbeschaafd? Dan bulk je blijkbaar wel zelf uit van empathie, nuance en menselijk mededogen.

Bovendien is de intentie ook helemaal niet om leed te veroorzaken, want sowieso is drugsgebruik eigenlijk niks meer dan het willen verdoven van pijn. Zegt dat nou iets over asociaal zijn? Het zegt eerder iets over psychische problematiek en jezelf kwijt zijn geraakt.

Drugsgebruik zegt enkel iets over 'het leven nuchter niet leuk vinden'. Dat staat los van karakter.

Als ik bijv naar mezelf kijk, ik draag, met mijn bewustzijn (blogs) bij aan het creëren van bewustzijn over complexe belangrijke thema's. Dus zo 'nutteloos' voor de samenleving ben ik niet!

En om even duidelijk te zijn: ik kan ook 'minder leuke' eigenschappen of gemaakte fouten van me noemen hoor! Maar nu hadden mooiere eigenschappen relevantie, omdat ik het ultieme bewijs ben dat het onzin is (en bevooroordeeld) dat mensen je mogelijk niet vertrouwen (of denken dat je dom en nutteloos bent) als verslaafde.

En ik hoor al "Maar jij bent überhaupt niet de gemiddelde verslaafde, jij bent helemaal niet representatief" (wat ik inderdaad denk) maar het bewijst wel dat algehele generalisaties in algemeenheid nooit per definitie gelden en kortzichtig zijn.

Bovendien is het zo dat de meeste mensen (die roepen 'dat je gewoon moet stoppen') ze zelf vaak gelukkig (of i.i.g stabiel) in het leven staan. Ze genieten van het leven en halen er voldoening uit. Al met al is het leven voor hen aangenaam en plezierig, zonder lijden of zware psychische problematiek.

Er heerst best nog wel een oordeel over drugsgebruik terwijl er soms (complexe) redenen zijn wáárom mensen erna grijpen. De reden waarom ik er bijv (ooit) mee begon (als véél te jonge tiener) was omdat ik het leven niet meer zag zitten (met het alsmaar aanhoudende psychische lijden...) en snakte naar de dood. Het is voor mij de enigste houvast om mijn levenslange pijn nog enigszins te ontvluchten.

Dat jij toevallig het privilege hebt dat je een gelukkig (of i.i.g algeheel stabiel...) leven leidt (zonder zware psychische problematiek) is heel fijn voor je, maar niet iedereen heeft dit privilege.

En dan heb je natuurlijk wel makkelijk praten. Er zijn ook mensen die van nature veel kwetsbaarder en labieler (en dus vatbaarder ervoor) zijn. Soms zo erg, dat ze het leven (psychisch) niet aankunnen en iets nodig hebben om het te onderdrukken.

En uiteraard maakt gebruiken het er niet altijd beter op (zeker bij een slechte batch dope waar je slecht op gaat) maar feit is tegelijkertijd wel dat ze ooit begonnen met gebruiken omdat het leven juist óók nuchter ellendig was. Het maakt het leven soms gewoon aangenamer. Dat maakt het complex.

En als verslaafden weerzinwekkend zijn, nou, geef me dan euthanasie of een dodelijk middel! Graag zelfs! Dan is het over, maar nee, dat is juist de ironie: dat krijg ik niet. Ik heb er helemaal niet om gevraagd om geboren te worden, toch word ik noodgedwongen en onvrijwillig in leven gehouden!

En natuurlijk gebruiken niet alle drugsgebruikers om dezelfde redenen, niet elke drugsgebruiker lijdt aan het leven, maar eigenlijk is dit niet eens relevant, omdat het ook gewoon je eigen zelfbeschikkingsrecht is.

Als iemand zijn bloedeigen lichaam wil volstoppen met drugs, is dat zijn eigen keuze.

Normaal vinden we het fundamentele mensenrecht van vrije keuzevrijheid toch een belangrijk goed?

Natuurlijk is drugsgebruik hartstikke destructief en absoluut af te raden (en is het verstandiger wanneer je ermee stopt) het vertroebeld je helderde denk vermogens. De afkeuring ansicht kan ik wel begrijpen omdat verslaving veel kapot kan maken maar dat is iets anders dan niet begrijpen wáárom mensen erna grijpen of hen zien als uitschot.