Hoe werkelijk niemand nog naar zichzelf kijkt in deze wereld. We zijn alleen maar bezig met anderen een spiegel voorhouden, terwijl ware wereldverandering juist vooral begint bij zelfinzicht.

Of het nu is op sociale media, in de media, op tv, in speeches, in columns, in het maatschappelijke debat (of het eigen dagelijkse leven) werkelijk overal barst het van de (overvloed aan) woedende meningen over 'wat er mis is in de wereld'. Elke dag weer opnieuw zijn we non-stop aan het aankaarten wat ons zoal opvalt en stoort aan anderen. Dat is het enige wat iedereen nog doet: anderen een spiegel voorhouden, anderen een spiegel voorhouden, en nog eens anderen een spiegel voorhouden.

Werkelijk alles, maar dan ook alles word hierdoor beheerst in de samenleving.

Alle speeches die je ziet, alle columns die je leest, alles wat mensen opmerken in hun leven... het gaat allemaal alléén maar over 'anderen die dienen te veranderen'. Elke dag begint deze vicieuze cirkel (van eindeloos vingerwijzen...) weer opnieuw. De wereld is verworden tot een (hypocriete) cultuur van diepgewortelde polarisatie, totaal misplaatste morele superioriteit en ongelimiteerd ongenuanceerd vingerwijzen, waarbij we schande spreken, schande spreken en nog eens schande spreken.

Over anderen, anderen en nog eens anderen.

Nooit gaat het over ons eigen aandeel in de wereld. Nooit gaat het over onze eigen tekortkomingen of verbeterpunten. Nooit houden we óók onszelf eens een spiegel voor. Nooit. Nog geen moment.

Niemand zie je dit doen. Werkelijk helemaal niemand.

Waar we met gemak duizenden uren kunnen besteden aan het confronteren van anderen, kunnen we het niet eens opbrengen om ook maar een moment even naar onszelf te kijken. Althans niet daadwerkelijk met serieuze intenties en met een objectieve blik.

En dat is niet gek, anderen een spiegel voorhouden, slokt immers al onze tijd op.

Maar een poging doen tot zelfreflectie zou ook zinloos zijn omdat iedereen daadwerkelijk van zichzelf denkt immuun te zijn voor bepaalde 'nare' menselijke eigenschappen die ze verafschuwen in anderen.

Het ontbreekt ons mensen gewoon compleet, maar dan ook compleet, aan zelfinzicht/zelfbewustzijn.

Want wat merkwaardig anders... dat iedereen van zichzelf overtuigd is 'dat zelf niet te doen' terwijl de wereld desalniettemin uitbuilt van egoïsme, onverdraagzaamheid, gebrek aan empathie, intolerantie, discriminatie, uitsluiting, etc etc. Dat is statistisch wel heel raar (en onverklaarbaar) dan.

We vertonen dat soort gedrag wél allemaal onbewust. Jij, ik, allemaal.

Maar kijk iedereen eens de morele goedheid uithangen.

De ironie is dat mensen hierbij altijd standaard aankomen met 'Als iemand niet handelt uit 'nare' menselijke eigenschappen die ik verafschuw in anderen, dan ben ik het wel' maar ik kan je verzekeren: ieder mens denkt dit standaard van zichzelf. Het pretenderen hiervan is geen knip voor de neus waard.

Door dit te roepen bewijs je, ironisch genoeg, alleen maar hoe laag ontwikkeld je zelfbewustzijn juist is.

Denk maar eens aan mensen waarvan jij vind dat ze zich schuldig maken aan allerlei vreselijke menselijke eigenschappen. Ik kan je nu al zeggen dat óók die mensen dit van zichzelf denken.

Het enige verschil is dat de één het doet en het erkent, en dat de ander het óók doet maar het ontkent. Dat is het enige verschil: dat de één zich er bewust van is en de ander niet. Maar beide doen het.

Bepaalde menselijke eigenschappen (zoals egoïsme, onverdraagzaamheid, opportunisme, subjectiviteit, etc etc) zitten van nature in ieder van ons. Gevoelsmatig drijft dit ons vanzelf. Dat is mens eigen.

Geen mens is daar immuun voor.

Je kunt dus wel denken 'dit niet te doen' maar dat is het hele ding nou net: dat dit ons automatisch drijft/dat gaat volledig onbewust zonder dat je het doorhebt.

En om te denken dat jij daar, als één van de weinigen, immuun voor bent, getuigd niet alleen van een gebrek aan zelfinzicht, maar vooral ook een totale onderschatting van over hoe sterk deze menselijke drangen ons van nature beheersen. Je kunt daar onmogelijk immuun voor zijn.

Het feit dat iedereen echter denkt 'dit zelf niet te doen' (of slechts in beperkte mate, lang niet zo erg als anderen...) juist dat bewijst alleen maar mensen niet zo "woke" zijn als ze denken.

Mensen zijn juist heel ver verwijderd zijn van écht hoger bewustzijn.

We veranderen de wereld dan ook op de verkeerde wijze. De wereld waarin we leven beperkt zich slechts tot het massale 'oproepen tot verandering' i.p.v dat we vooral ook onszelf veranderen.

We roepen op tot verandering, terwijl werkelijk niemand zichzelf verandert.

Er bestaat een tegenovergesteld idee, lijkt het wel. Des te meer mensen anderen een spiegel voorhouden (en des te stelliger ze walgen van andermans gedrag) des te beter (en moreel superieur) ze zich voelen als mens. Kijk ze immers eens de (superieure) wereldverbeteraar zijn die vol moraal zit en die strijd tegen maatschappelijke onrecht. Mensen voelen zich hierdoor alleen maar de goedheid zelve.

Terwijl de waarheid juist is dat ik de grootste roeptoeters juist continu zelf zie doen wat ze anderen verwijten. Juist door alleen naar anderen te wijzen, werkt iemand aan zijn eigen tekortkomingen.

De grootste roeptoeters zijn, ironisch genoeg, vaak juist alles wat er mis is in de wereld.

Vergeet immers niet dat iedereen anderen ertoe oproept om te veranderen, terwijl die anderen op hun beurt óók weer anderen een spiegel zitten voor te houden 'dat hun gedrag moet veranderen'. En zo gaat de vicieuze cirkel voort: waarbij iedereen naar elkaar wijst. Iedereen is dan zó bezig met anderen confronteren, dat er niemand meer overblijft die de wereld zelf beter maakt.

Hoewel iedereen dus denkt 'dat ze voor een betere wereld vechten door aan te kaarten wat er mis is' is de waarheid eerder dat deze aanpak er juist voor zorgt dat de wereld juist niet verandert.

Echter toch zorgt het voor eenzijdige verandering, omdat niemand zichzelf veranderd.

Want iedereen komt wel altijd aan met 'Het is om de wereld veranderd te krijgen' terwijl ik zou zeggen: kijk eens naar de wereld van nu: mensen doen niks anders dan 'activistisch protesteren tegen wat mis is' per dag verschijnen miljoenen woedende meningen nou heeft het de wereld veranderd?

Niet bepaald.

We doen immers niks anders dan nare menselijke eigenschappen verafschuwen, en toch handelen we er als mens nog steeds uit. Hoeveel bewijs heb je nog nodig dat het blijkbaar maar beperkt werkt?

Begrijp me niet verkeerd: activisme kan daadwerkelijk soms verandering (en meer bewustzijn) afdwingen. Kijk bijvoorbeeld maar naar BLM, Me Too (etc) het was hierbij juist de enorme omvang van de ophef wat voor verandering zorgde. Het is soms noodzakelijk om bepaalde misstanden niet te tolereren. Kritiek leveren kan dus zeer zeker wel effect hebben.

Nu komt verandering vaak enkel door ophef van buitenaf (wat vaak ook alleen maar is omdat mensen het eerder laten uit toegepaste druk i.p.v het oprecht zélf willen veranderen... waardoor mensen dit gedrag stiekem alsnog blijven vertonen) terwijl je, wanneer iedereen zichzelf (met oprechte intenties) van binnenuit zou veranderen, dan heeft het veel grotere kans van slagen om bepaalde gebreken af te leren.

Als iedereen dit zou doen, dan is het niet eens meer nodig om anderen te veranderen, juist omdat mensen zichzelf al veranderen. Ook daarmee kun je anderen inspireren om een beter mens te zijn.

We pakken steeds de gevolgen van alle wereldproblemen aan i.p.v de oorzaak (waar alle wereldproblemen uit ontstaan) in de kern oplossen.

En ja, natuurlijk is het zo dat (óók wanneer we wel meer naar onszelf zouden leren kijken) dit wel tot snelle wereldverandering zou leiden. Er zullen altijd mensen bestaan die altruïsme niet boeit (en zelfs bij de mensen die het wél proberen, wil dat nog niet zeggen dat het je ook lukt om af te leren en leert omzetten in acties) de gedachte dat dit 'wel tot een vredevolle wereld leidt' is ontzettend naïef.

Echter zullen velen dit gebruiken als excuus (om maar niet te hoeven veranderen) 'opkomen voor een betere wereld' word (onbewust) soms gewoon als (schijn-)argument gebruikt (als gerechtvaardigde reden om te mogen roeptoeteren...) terwijl de echte waarheid gewoon is dat we het gevoelsmatig niet kunnen laten om onze meningen te geven over wat ons stoort aan anderen.

Onze menselijke natuur wil helemaal niet bij onszelf beginnen.

Daarom is de Quote 'Wees de verandering die je wenst te zien' ook zo'n mooi streven, want als je dan toch zogenaamd zo uiterst hoog ontwikkelde ziel bent, dan wees zelf een voorbeeld van hoe het moet, je weet het immers toch zo goed? Je bent toch immers de enige die (zogenaamd) wel zuiver is als mens en weet hoe correct handelen vol moraliteit, normen en waarden moet, nou, toon dan aan anderen hoe het moet i.p.v enkel anderen bekritiseren.

Mensen zijn juist heel ver verwijderd zijn van écht hogere wijsheid/bewustzijn.